Gün batar,
Dereler hasret akar
Varoşların türkülerinde!
Bulutlar,
Gözyaşlarına tutunur..
Yakamozlar eksik olmaz,
Çocukların gözlerinde!
Gün batar,
Bir çoban kaval çalar,
Kudurur kurtlar inlerinde!
Küçük prens,
Bildiği masalları unutur..
Hikayeler vurulur,
Gezegenin orta yerinde!
Gün batar,
Bir yüreği karanlık tutar,
Söner yıldızlar gökyüzünde!
Hıçkırıklar,
Kimi sinelere umuttur:
Oturmuşken karabasanlar,
Uykuların can evinde!
Gün batar,
Susmayı bilmez kurbağalar,
Ağlatır böcekleri beraberinde!
Ninniler,
Bebeleri toklukla avutur,
Nemrutların gölgesi dolaşır
Fukara evlerinde!
Gün batar,
Yenilmez bir dev yatar,
Aydınlık dağıtanların gölgelerinde!
Adalet,
Duyulmaz bir derin sükuttur:
Heykeli dikilmiş zalimlerin
Taraflı ilkelerinde!
Gün batar,
Bir deli sevda yanar,
Güneşe gönül verenlerin türkülerinde!
Gün batar,
Uyku garibanları avutur,
Dünyası cehennem olanların
Cennet eksik olmaz öykülerinde!
Nisan 2016 / Ağrı