Tuğrul Bey, 11. yüzyılın başlarında Büyük Selçuklu İmparatorluğu'nun kurucusu olan Türk hükümdarıdır.
Tuğrul Bey, 1037 yılında Büyük Selçuklu Sultanı olarak tahta çıktı ve imparatorluğun başkenti olan İsfahan'ı ele geçirdi. Daha sonra Anadolu'ya doğru genişlemeye başladı ve 1055 yılında Bağdat'ı fethederek Abbasi Halifeliği'nin desteğini aldı. Bu şekilde, imparatorluğun doğu bölgeleri Pers İmparatorluğu ve Abbasi Halifeliği'nin kontrolü altına girdi.
Aynı zamanda, Tuğrul Bey'in imparatorluğu batıya doğru da genişledi. Anadolu'yu fethetti ve 1055 yılında Bizans İmparatorluğu'na karşı zaferler elde etti. Bu sayede imparatorluğun batı bölgeleri de Selçuklu kontrolüne girdi.
Tuğrul Bey'in imparatorluğun hem doğu hem de batı bölgelerini kontrol etmesi, ona "Doğunun ve Batının Sultanı" unvanını kazandırdı. Bu unvan, imparatorluğun geniş alanlara yayılmasını ve büyük bir güce sahip olmasını vurgulamaktadır.