''Çokbilmişlerin Çoğu, Rahattır, Kendilerine Saygı Duyar, Ruhsal Doyum İçinde Olurlar.''
Dostoyevski
Ukala kişiler günümüzde toplumun her kesiminde rastlanır.Her şeyi bilirler, yada öyle sanırlar.Günümüzde bu insanlar genelde önemli görüş ve uğraşları olmadığı için zekalarını yeteneklerini yani tüm ilgisini tek bir yöne doğru kullanırlar.Her şeyi bilmek hiç bir insanın olacağı bir durum değildir.Hayvanların hepsi kendi kapasitesine ve gücüne göre hareket ederken insan her şeye sahip gibi bir tavırla yaşar.Bu rahatlık aslında kendini ona göre inandırmakla başlar.Kendini başka yerde kanıtlamamış olanlar genel de o duruma düşerler.
Çok bilmek alimlerin, çok bilmişlik cahillerin işidir der yazar.Her insan çok bilmeye ihtiyacı vardır, çok şeyi bilmeye adamasına da gerek vardır fakat çok bilmeye kendini inandırmak değildir bu durum.İnandıracak olan bilmeye bilgiye ulaşmaya çabalamaktır.Günümüzde teknoloji ile birlikte çok bilgi kirliliği olsa da sanalda öğrenilecek tesadüfü öğrenmelere sık rastlarız.Bu bir avantajdır bazen, bazen de birli kirliliği olan bir durumdur.Buna karşın bilgiçlik değildir öğrendiğimiz.Bu zamanla karaktere dönüşür.Öyle ki bu karaktere dönüşmesi ruhsal duyumlara ulaşınca artık bildiğini ve bilgiçlik taslamaya devam ederek başka pencereden bakmayı bırakırsın ve kendi doğrularınla bakmaya başlarsın, bu da zamanla toplumda itici bir yapıdan başka bir şey değildir.Siyasetçiler neden sevilmez; çünkü ardın sıra bir halkı kendi nidalarına inandırma gayreti ve yalanlarına inandırma çabasından sonra ortaya çıkanlardan dolayı halkın gözün açılması ve inanmaktan vazgeçmesidir.Öyle bir ben merkezli yalanlar ortaya atarsın ki halk inanır gerçekleşmesi olmayan vaatler ile gözleri boyatırsın ve dönüp bakarsın ki kendini halkı kandırmakla süper sanırsın.O sana kazandıracağı üstü örtülmüş bir ben merkezlikçi karakter hesabıdır.Çok bilmişler yeryüzünde hiçbir zaman olmayan bir serüvenleri olmuştur.Her şeye sahibim gibi bir dünyada yaşamak gibi bir atmosferde yaşar dururlar. Bu yüzden toplumda çokbilmişlik bir karakter sorunudur.Karakterine ödün vermeyenler için bu bir çizgidir.Yunus Emre demiş ya;
"İlim, İlim bilmektir
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsen
Ya nice okumaktır"
bildiklerimizin doğrultusunda kendini çokbilmişliğe adamak derya deniz bilgi dünyasında iğne ucu kadardır.Şairin dediği gibi "haddini bilmektir" çokbilmişliğin sonu.
